Parafia Matki Bożej
Królowej Rodzin
w Dziekanowie
Leśnym

Może jest w nas takie myślenie: „Gdybym tylko doświadczył cudu, albo gdyby w moim życiu wydarzyło się coś niezwykłego, wtedy na pewno bym uwierzył i zmienił swoje życie”. A tymczasem Jezus w dzisiejszej Ewangelii podkreśla: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą”. Podczas Eucharystii Bóg do nas mówi przez swoje Słowo, przychodzi do nas w komunii świętej. On jest tu prawdziwie obecny. Czy wierzysz w to?

Stwierdzenie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: „Nie możecie służyć Bogu i mamonie” skłania do refleksji, co w moim życiu jest mamoną. Przychodzimy do kościoła na Mszę św., modlimy się, chcemy służyć Bogu. Czym są jednak zaprzątnięte nasze myśli, ku czemu kierują się nasze serca? Stojąc przed ołtarzem, możemy oddać Bogu to, co nas od Niego oddziela i jest ważniejsze od naszego Stwórcy i modlić się: Tak, Panie, chcę, abyś to Ty był na pierwszym miejscu w moim życiu.

Wsłuchując się w dzisiejszą Ewangelię, warto zadać sobie pytanie, czy przychodzę do Boga jak młodszy syn, skruszony i szukający pomocy u ojca, czy też jak starszy syn z poczuciem wyższości i nie mający sobie nic do zarzucenia. Zarówno młodszy, jak i starszy syn potrzebowali przebaczenia i miłosierdzia. Jak różne jednak były ich postawy. Podobnie i my. Przecież nie ma wśród nas człowieka, który nie potrzebowałby Bożego miłosierdzia.

„Nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem” – mówi dzisiaj do nas Jezus. Warto zadać sobie pytanie na początku tej Mszy św., czy chcę być uczniem Jezusa. To musi być moja osobista decyzja. Bóg nas wspiera, umacnia, prowadzi. Daje nam siebie. „Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu” – jak powiedział św. Augustyn. Przyjmując Jezusa, dając mu pierwszeństwo ponad wszystko inne, porządkujemy nasze życie. I stajemy się uczniami Jezusa, którzy podążają za swoim Mistrzem.

Jezus naucza nas, żeby nie zajmować pierwszego miejsca. Zachęca, by nie robić czegoś po to, aby uzyskać czyjąś wdzięczność. Nie jest łatwa dzisiejsza Ewangelia. Któż nie chciałby być chwalony, doceniony lub choćby zauważony? Jezus nie tylko daje nam wskazówki, ale również przykład. Oto On, Bóg, Stwórca wszystkich i wszystkiego, podczas tej Eucharystii przyjdzie do nas na ołtarzu w kawałku chleba. Tak niepozorny, tak cichy, że można Go nie zauważyć i wyjść po Mszy św. z kościoła z poczuciem spełnionego obowiązku, ale bez spotkania z Nim. Jezus kocha nas najczystszą miłością i tego nas też uczy.

Ktoś zapytał Jezusa: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”. Można iść dalej i zapytać się Jezusa, czy ja i moi bliscy będziemy zbawieni? Przecież chodzimy do kościoła, przyjmujemy kolędę i czasem się modlimy. Ale Jezus nie daje bezpośredniej odpowiedzi. Mówi, że do królestwa Bożego nie wejdą osoby dopuszczający się niesprawiedliwości. Podczas Mszy św. prosimy, by nasze życie było zgodne z Bożym zamysłem, abyśmy na końcu czasów nie usłyszeli: „Nie wiem, skąd jesteście”.